Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΒΑΡΚΟΥΛΑΣ

του Ζαχαρία Παπαντωνίου

Αγεράκι τα φτερά σου λίγο κόψε...
Φόβον έχω το γιαλό μην ανασάνει,
τι εδώ πά στο φεγγαρόλουστο λιμάνι
μια βαρκούλα αποκοιμήθηκεν απόψε.

Λαγαρή και φωτερή η θωριά της πέφτει
στων νερών τον ολοκάθαρο καθρέφτη,
και θαρρείς πως είδεν όνειρο η καημένη
από ανέμους κι από κύμα αποσταμένη.

Να γελούν οι φαντασίες εμάς μονάχα!
Νά που αράζει σε νησάκια διαμαντένια,
σε ουρανούς φωτοχυμένους λάμνει - τάχα.
Μην ξυπνήσει απ᾿ το ταξίδι έχω έννοια...

Κόσμε, αλάργευε από δώ, λεφούσι, πέρνα.
Μην ταράξεις το υπνοφάντασμα, διαβάτη.
Στων νεράιδων τη σπηλιά κοιμήσου, μπάτη,
πίνε ακόμα συ, βαρκάρη, στην ταβέρνα!